Atarlı Mesajlar

Manşet: Her insan kendisine yakışanı yapar. Çünkü kalite asla tesadüf değildir.

Adam olmayana düşman bile olmam.

Kimin gerçeği olursan ol artık hayalim bile değilsin.

Ölüme gidelim dedin de mazot mu yok dedik.

Bu aşkı ikiye bölsek, sana eyvah düşer, bana eyvallah.

Azrail bile ayağıma gelecek sen neyin tribindesin.

Tespih olmuşsun güzelim; herkesin elinde şak şaklardasın.

Cesaret bazen seçtiklerin değil, vazgeçtiklerindir.

Evet, hepinizin gideri vardı ama hiç biriniz kalıcı değilsiniz.

Ben bir hiçim, bir hiçin kaybedecek neyi olabilir ki.

Hayat, tesbih gibidir bazen çekmek bazen sallamak gerekir.

Sadece gülüşümü yakala, öfkem çok ağır gelir sana.

Değer verince değer vermeyen insanlar bul bana Sebastian.

Benim duyguları oyuncak değil sen fazla çocuksun.

Götünüzün yemediği sevdaların altına yatırmayın yüreğinizi.

Elimi sallasam ellisi ama gönlümden geçen abdestlisi.

O, bensizliği göze aldıysa, ben onsuzluktan bir şey kaybetmem.

İşim düşmedikçe kendime bile uğramıyorum, sende kimsin.

Senin için savaşırdım ama verimsiz toprakları keşfetmeye gerek yok.

Geçecek dediğiniz acılar, şimdi fena geçiriyor umutlarımıza.

Her insan kendine yakışanı yapar. Çünkü kalite asla tesadüf değildir.

Değişen bir şey yok hiç, ölüm hariç, aynı gökyüzü, aynı kader.

Sen annesi, olamayacağın çocuklarıma anlatacağım en güzel masalsın.

Sırtın yere düştü mü, kardeşim dediklerinin bahanesi çok olur.

Köşeme çekildim gülüyorum size, fark ettim de alayınız yalansınız özde.

Altın gibi kalbin olsa neye yarar ayarın düşük olduktan sonra.

Dün gece seni anlattım yıldızlara, kafana takma ona da kayacağız dediler.

Gardiyan görüş bitti dediğinde, anlarsın o zaman vefasızca gidişleri.

Kurnaz olma ama bana uygulama. Senin bildiklerin kadar benim sildiklerim var.

Kimseyi mumla arayacak değilim! Beni bulmak isteyen ışığımdan tanır.

Bak be güzelim ölüm tribine girmiş hayallerim var benim; yaşamak için umutlanan.

Kimsenin çay bardağına kaşık olmayın, şeker eridikten sonra işiniz biter.

Ben bana inananı hiç yarı yolda bırakmadım. Bırakanı da bir daha asla ‘adam’ yerine koymadım!

Hayat işte; bazı insanların denize karşı villaları var, bizim ise üstümüze yıkılan hayallerimiz.

Sırtından vurana kızma arkanı dönen sensin, arkandan konuşana da darılma adam yerine koyan sensin.

Büyüklerimiz bize bir kızla nasıl konuşacağımızı değil; çalışıp ailemize nasıl bakacağımızı öğrettiler.

Avucumun içi kadar yüreği olmayan adamlarda kolum kadar dilin olması onların artısı olsun ben eksilerimle sarhoşum.

Şikâyetçiyim! Aşk yolunda gasba uğradım hâkim bey, hayallerim önemli değil, kalbimi versin yeter. İçinde kimliğim vardı!

Sevdama müebbet biçilmiş gururuma ağır hapis! Oysa ne yüreğime kelepçe takabilmiş kimse nede sevdama zincir, ben herkesten yana özgürüm ama senden yana esir.

Her kuyudan tırmanarak çıktım ben, ne bir ip sallayanım oldu, ne de bir el uzatan, bu yüzdendir o herkesi kıskandıran gururum ve dik başlı asi duruşum.

Bir başka seveceğiz inan, birbirimizden başka, o sarışın olacak belki de uzun boylu, yakışıklı bir adam olacak ve benim yanında yattığım kadın senin gibi kokmayacak.

Satmadık dostumuzu, bildik hasmımızı, kapatmadık eskilerden kalmış yaralarımızı, akıtırız kardeş uğruna kanımızı. Bilsinler ki krallar ölmeden bırakmaz tacını.

Bizden nefret edin çünkü sizden değiliz, arkamızdan hep küfredin kendimize kefiliz, dünyalarımız farklıdır anlaşamayacağız eminiz. Asadan ölümü çıkaran üstadın nesliyiz biz.

Firari saatler arkasından gelen isyankâr sokakların, tövbekâr çocuklarıyız biz. Sevdiğimiz için yaşar, dostluğumuz için ölürüz. Hiçbir zaman hiçbir yerde kimseye boyun eğmeyiz!

Biz kimleriz diye sorma, biz hayata boş vermişlerdeniz. Bize hayat nedir diye sorma, biz hayat deryasında yüzenlerdeniz. Bizi arama lüks meyhanelerde, bulamazsın. Biz dost şarabı içenlerdeniz. Bize dost, arkadaş nedir diye sorma, biz onlar için ölümüne gidenlerdeniz.

Benim hayatımda gülücükler olmadı sevgilim, acıyla bütünleşti kalbim, nasır tuttu sevgilerim. Gittin ya ne mi yapıyorum? Gözyaşlarımla nasır tutmuş hayallerimi yumuşatıyorum. Biz hayatı rüyalarımızda değil, yaşadıklarımızla anladık.